De Sprookjeskas

Het woud als veelvoudige en mysterieuze leefruimte. Als plek van transformatie. Als metafoor voor het schemergebied tussen uitgeprocedeerd en welkom. Het woud als plaats van beproeving waar je overzicht noch oriëntatie hebt. Waar het aankomt op veerkracht en creativiteit om opnieuw te wortelen in een vreemde omgeving.
Midden in het woud staat een kas. Een huisje van glas als zinnebeeld voor het leven in een opvangcentrum voor asielzoekers. In een huis kun je leren je opnieuw thuis te voelen, maar hoe doe je dat met glazen muren? Wat is dan de betekenis van privacy? Waar ligt de grens tussen bescherming en gevangenis?
Samen met bewoners en personeel van het asielzoekerscentrum St. Elisabeth Haus maakte ik de kas. Op de ramen graveerden we sprookjes en verhalen uit ieders thuisland waarin wouden een belangrijke rol spelen. De Sprookjeskas laat in ragfijne taal betekenissen zien van het woud in mythes en legenden uit de hele wereld.